Naam / Beschrijving:

Bloemen en bladeren staan natuurlijk prachtig in een vaas, maar in gedroogde vorm zijn ze vaak veel langer houdbaar. Een eenvoudige methode om planten te drogen is persen. Met het geplette materiaal zijn vervolgens weer mooie decoraties te maken. Of laat de leerlingen een herbarium aanleggen van planten uit de omgeving.

Wat is er nodig:

• bladeren, grassen, bloemen
• absorberend papier (vloeipapier, koffiefilters, servetten, keukenpapier, krantenpapier)
• grote, zware boeken
• golfkarton (optioneel)

Achtergrond / (Kern-)doel:

Kerndoel 40 — verscheidenheid en eenheid — planten zijn op basis van kenmerken in te delen in
soorten

Planten kunnen worden gedetermineerd op basis van hun uitwendige bouw en vorm. Dat betekent dat aan de hand van kenmerken als bloemkleur en bladvorm kan worden bepaald tot welke soort een gevonden exemplaar behoort en wat de bijbehorende naam is. Veel flora's bevatten voor dat doel speciale determinatiesleutels. Bedenk wel dat voor de determinatie vaak de hele plant nodig is en niet alleen een bloem of enkel blad.

De Zweedse botanicus Linnaeus, geboren in de 18de eeuw, gaf een eerste aanzet voor het classificatiesysteem dat we nu kennen voor planten en dieren. Elk organisme werd door hem, op basis van waarneembare kenmerken, ondergebracht in een hiërarchische structuur die bestond uit verschillende rangen. Tegenwoordig worden de volgende acht rangen, van hoog naar laag, onderscheiden: domein - rijk - stam - klasse - orde - familie - geslacht - soort.

Voor de naamgeving van planten en dieren introduceerde Linnaeus de binomiale nomenclatuur. Dat betekent dat de wetenschappelijke naam van elk organisme nu bestaat uit twee woorden: het eerste woord is de genus- of geslachtsnaam, het tweede is de soortaanduiding. Linnaeus gebruikte voor de naamgeving dus de laatste twee rangen uit de bovengenoemde classificatiestructuur. Volgens deze systematiek is de wetenschappelijke naam van het madeliefje bijvoorbeeld Bellis perennis.